สวัสดีครับพี่น้องทุกๆท่าน วันนี้กลับมาอัพบล็อกนะครับ นับตั้งแต่สมัยเริ่มเข้าเรียนระดับชั้นอนุบาลจนจบปริญญาตรี บักสนก็ใช้เวลาในการศึกษาเล่าเรียน 18 ปีเลยทีเดียว โอ้โห!! เท่ากับอายุของเด็กวัยรุ่นเลยนะครับเนี่ย อีกไม่กี่วันบักสนก็จะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรแล้วละครับ รู้สึกดีใจมากๆที่อย่างน้อยก็ทำความฝันของพ่อแม่ของผมให้เป็นความจริง พวกท่านฝันไว้ว่า แม้ว่าพวกท่านจะมีการศึกษาน้อย แต่พวกท่านจะฝ่าฟันสู้เพื่อให้ลูกได้เรียนจนจบปริญญาตรี ตอนนี้ผมก็ทำฝันของพ่อกับแม่ให้เป็นความจริงไปอีกอย่างแล้วนะครับ
[skill]
การศึกษาในมหาวิทยาลัยช่างแตกต่างจากการเรียนในระดับก่อนหน้าอย่างมากเลย เพราะไม่มีคะแนนจิตพิศัย ไม่มีคะแนนเข้าเรียน (ส่วนใหญ่ของคณะวิทย์จะไม่มีคะแนนเข้าเรียน) ที่สำคัญเรียนเร็วมาก จำได้ว่าตอนอยู่ปีหนึ่งเรียนวิชาแคลคูลัส หนึ่งชั่วโมง อาจารย์เปิดสไลด์ไปไม่รู้กี่สิบหน้า เร็วมากๆๆๆๆๆ ประมาณว่าเรียนในห้องหนึ่งชั่วโมง ต้องไปอ่านเองอีกสามชั่วโมง อีกอย่างก็คือชีวิตมหาลัยมีกิจกรรมให้ทำหลายๆอย่าง เป็นการเปิดโอกาสให้นิสิตนักศึกษาได้เรียนรู้กระบวนการทำงาน และรู้จักสร้างมิตรภาพระหว่างเพื่อนๆในคณะและนอกคณะ บักสนชอบทำกิจกรรมเหมือนกัน กิจกรรมหลักของบักสนสมัยเป็นนิสิตก็คือ ไปทำ “ค่ายอาสาสมัครหอพักนิสิตจุฬาฯ” เพื่อไปพัฒนาชนบทครับ
[/skill]
ในมหาวิทยาลัยจะมีระบบสายรหัส ทำให้เราได้รู้จักพี่ๆน้องๆข้ามรุ่น สายรหัสของผมนั้น เริ่มแตกตัวอย่างอะมีบานับตั้งแต่บักสนนี่แหล่ะครับ เพราะว่าบักสนมีน้องรหัสสองคน แต่ละคนก็มีน้องอีกคนละคน แตกตัวไปแบบนี้ จนตอนนี้นับบักสนลงไปก็เกือบจะมีน้องรหัสหลานรหัสเกือบสิบคนแล้วละมั้ง
และเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา บักสนไปถ่ายรูปปริญญานอกรอบกับสายรหัสตัวเองมาครับ จึงขอนำรูปภาพมาฝากครับผม
ตลอดการศึกษาทั้ง 18 ปี ก็เพื่อจะได้มีวันนี้แหล่ะครับ
วันนี้..คือจุดเริ่มต้นของวันพรุ่งนี้ ฉะนั้น จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ก๊วนสายรหัสของบักสนครับ เสียดายน้องๆปีสองและปีหนึ่งติดธุระ มาไม่ได้ เลยมาได้ถึงปีสาม
จบแล้วเด้อพี่น้อง
น้องๆรหัสผมเองครับ สองคนนี้รหัสติดกันด้วย แถมเป็นคู่แล็ปกันอีก
แม้ว่าปริญญาจะไม่ใช่ที่สุดของชีวิต แต่หลายๆชีวิตก็สู้เพื่อให้มีวันนี้…
วันที่ 19 มิุถุนายนนี้ จะมีซ้อมรับปริญญาและถ่ายรูปรวม เพื่อนๆพี่น้องๆ คนไหนสะดวกและแวะมาแถวจุฬาฯ ก็ขอเชิญมาถ่ายรูปด้วยกันได้นะครับ
วันนี้ขอลาไปก่อนเด้อ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ
