เมื่อตอนก่อนปีใหม่ ผมได้รับเชิญไปเป็นผู้บรรยายเกี่ยวกับวิถีชีวิตฟรีแลนซ์ ซึ่งเป็นการเล่าเรื่องราวของการประกอบอาชีพฟรีแลนซ์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เจออะไรระหว่างทำงาน ได้เรียนรุ้อะไร และผมก็ได้นำเรื่องที่ผ่านมาในชีวิตการเป็นฟรีแลนซ์ไปเล่าสู่กันฟัง
ในวันนั้นก็มีผู้คนไปร่วมฟังกันในระดับหนึ่งเลยครับ ต้องขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจครับ ในการพูดของผมนั้นมีอยู่ประเด็นหนึ่งที่ผมเล่าวา มันเป็นสิ่งที่เป็นเหมือนอุปสรรคในการเริ่มต้นทำงานเป็นฟรีแลนซ์ของผมนั่นก็คือช่วงแรกนั้นผมกลัวการถูกปฏิเสธครับ ซึ่งผมยอมรับว่า ตอนทำงานใหม่ๆ ผมไม่ค่อยกล้าเข้าหาลูกค้ารายใหม่ ผมว่าการโทรศัพท์ไปติดต่อคนอื่นนี่เป็นอะไรที่น่ากังวลมาก
ใช่ครับ ผมกลัวการถูกปฏิเสธ
ผมกลัวว่าโทรไปแล้วลูกค้าไม่แฮปปี้ หรือไม่สนใจ แล้วผมจะเฟล ซึ่งมันก็ทำให้ผมเติบโตไปได้ยาก ตอนนั้นผมก็รู้นะว่าตัวเองหนะเป็นเอามากเรื่องนี้ แต่ก็ไม่แก้ไขสักที จนมาถึงช่วงวิกฤตครับ คือพอเราไม่กล้าหาลูกค้าใหม่ๆ รายได้มันก็น้อยไปด้วย แล้วมันน้อยจนถึงระดับที่ว่า เห้ย มันแย่สุดๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ชีวิตจะเป็นอย่างไรเนี่ย
ตอนนั้นผมเลย ตัดสินใจ ลองก้าวออกจาก comfort zone ของตัวเองครับ
ผมลองติดต่อคนใหม่ๆที่ผมไม่คุ้นเคย ลองเสนองาน ไปพรีเซนต์ แนะนำตัวว่าตัวเองเป็นใคร ทำอาชีพอะไร และแน่นอนครับ มันก็มีทั้งคนให้ความสนใจ และคนที่ปฏิเสธอย่างว่า
แต่เมื่อเราทำเรื่อยๆ ผมเริ่มเข้าใจว่า เออ การถูกปฏิเสธ มันเรื่องธรรมดาจะตายไป เหมือนเราจะไปซื้อของ เรายังไม่ซื้อทุกอย่างที่เราเห็นเลย แม้กระทั่งแม่ค้าบางเจ้าจะเชิญชวนอย่างไร ถ้าเราไม่สนใจ เราเองก็ยังไม่เมิน มันก็ไม่ต่างอะไรกัน แต่ถ้าเราไม่กล้านำเสนอ นั่นหนะคือปิดตายโอกาสตัวเองเลย
จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมเรียนรู้ว่า การถูกปฏิเสธมันไม่ได้แย่เลย มันเป็นเรื่องสามัญสุดๆ แต่เราต้องหัดเรียนรู้จากมันว่าแล้วทำไมกันเล่า เราถึงถูกปฏิเสธ เช่น งานเรายังไม่ดีพอหรือเปล่า เราพรีเซนต์ไม่เก่งหรือเปล่า หรือเราบริหารเวลาไม่เป็นหรือเปล่า
การถูกปฏิเสธนั้นไม่ใช่สัญญาณของ “ความล้มเหลว” เสมอไป ลูกค้าบางคนอาจจะไม่ยังไม่พร้อมกับสิ่งที่เราเสนอ หรือบางคนอาจจะยังไม่ใช่ในสิ่งที่เป็นตัวเรา แต่ถ้าเราหัดเรียนรู้ หัดรับฟัง และหัดวิเคราะห์ดู เราจะเริ่มเห็นอะไรบางอย่างจากคำปฏิเสธเหล่านั้น แล้วถ้าเรามาปรับปรุงแก้ไข มันจะช่วยลดโอกาสการถูกปฏิเสธได้มากขึ้นเลยหละครับ
แน่นอนครับว่า การกลัวความล้มเหลว การกลัวคนไม่ชอบ กลัวถูกเซย์โน มันเป็นเรื่องที่ใครๆต่างก็ไม่อยากเจอ แต่ผมก็อยากจะแนะนำว่า เราอย่าให้ความกลัวเหล่านี้มาทำให้พวกเรากลัวจนไม่กล้าลงมือทำครับ อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้ประสบการณ์จากการลงมือทำไปว่าอะไรที่ทำแล้วมันเวิร์ค อะไรที่ทำแล้วมันไม่รุ่ง
ผมชอบคำพูดของไบรอัน เทรซี่ ที่เคยกล่าวเอาไว้วา
[skill2]อนาคตเป็นของผู้กล้าเสี่ยง ไม่ใช่ผู้มองหาความมั่นคง
ชีวิตเป็นสิ่งประหลาด ยิ่งคุณค้นหาความมั่นคง คุณจะได้รับมันเพียงเล็กน้อย
แต่ถ้าคุณค้นหาโอกาส คุณจะได้รับความมั่นคงที่ต้องการอย่างมาก
จงหยุดความกังวลและพัฒนาความกล้า[/skill2]
ยิ่งถ้าหากเราจะมาอยู่ในสายงานฟรีแลนซ์ ที่เป็นงานขายสกิลตัวเองแทบจะทุกอย่าง เราต้องกล้าที่จะถูกปฏิเสธครับ เจอเยอะๆ เจ็บเยอะๆ แล้วเรียนรู้จากมันซะ (ไม่ใช่เจ็บแต่ไม่จำและทำให้ดีขึ้น)
เป็นกำลังใจให้ชีวิตวัยทำงานทุกท่านครับ :)
