สวัสดีครับ วันนี้กลับมาพบกันอีกนะครับกับบักสนคนเดิม เนื่องจากว่าปีนี้เป็นปีทองของการท่องเที่ยวของผมจริงๆครับ มีแพลนเดินทางทั้งในและต่างประเทศกันเดือนเว้นเดือนกันเลยทีเดียว และในระหว่างทางที่ได้เดินทางท่องเที่ยว ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากการได้ใช้ชีวิตเป็นหนุ่มน้อยแบกเป้ท่องโลกกว้าง และผมก็อยากจะมาแชร์ให้ทุกท่านได้ติดตามกันครับ
[skill]ชีวิตของนักท่องเที่ยว เป็นชีวิตที่ผมคิดว่ามันคือการได้ฝึกความสร้างสรรค์ในการใช้ชีวิตอย่างมาก การไปเที่ยวคนเดียว หรือการไปเที่ยวกับเพื่อน ก็มีทักษะให้เราได้นำมาใช้แตกต่างกัน เอาง่ายๆครับ แค่กรณีที่ไปยังสถานที่นั้นแล้วไปสาย รถหมดเที่ยว เราก็ได้ฝึกทักษะการแก้ปัญหาแล้วหล่ะครับ[/skill]
ความสุขของหลายๆคนคือการได้ไปเยือนยังจุดที่เราเตรียมไว้ในแผนการณ์ และแผนนี้แหล่ะครับ ที่ทำให้หลายๆคน “พลาด” ความสุขที่จะได้รับใน “ระหว่างทาง” ด้วย หลายครั้งที่เวลาไปเที่ยว เรามักจะลืมสนใจดูสิ่งรอบข้าง เพราะมัวแต่โฟกัสสถานที่ที่อยากจะเห็น มีครั้งหนึ่งตอนที่เดินทางไปประเทศพม่า ในวันสุดท้ายที่มัณฑะเลย์ ผมกับเพื่อนๆเช่าแท็กซี่ให้พาไปยังจุดท่องเที่ยวที่ไฮไลท์ในหนังสือ ระหว่างเดินทางนั้น คนขับแท็กซี่ถามว่า จะแวะสถานที่นี่ไหม มันอยู่ในทางผ่าน กลุ่มผมก็พากันคิดว่า มันไม่มีในลิสต์รายการแนะนำในหนังสือท่องเที่ยว (ในหนังสือแนะนำแหล่งท่องเที่ยว พวกผมมีสองเล่ม ไม่มีเล่มไหนพูดถึงสถานที่แห่งนี้) ถ้าแวะแล้วจะทำให้เราเสียเวลาหรือเปล่า กลัวจะหมดเวลาไปกับสิ่งที่ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ คนขับแท็กซี่ก็บอกว่า มันสวยมากเลยนะ และอยู่เส้นทางที่คุณต้องผ่านอยู่แล้ว พวกผมก็เลยคิดว่า งั้นก็ได้ขอแวะสักห้านาทีสิบนาทีละกัน
เมื่อลงจากรถและแวะไปเยี่ยมชมสถานที่ที่คนขับแท็กซี่แนะนำ พวกผมได้แต่ร้อง “ว้าวววว” มันสวยมาก หนังสือท่องเที่ยวพลาดได้ไงเนี่ย กลายเป็นว่าพวกผมใช้เวลาชื่นชม ดูรายละเอียดการแกะสลักไม้ของสถานที่นั้นเกือบร่วมชั่วโมงครับ ทึ่งกับฝีมือของช่างแกะสลักที่สามารถบรรจงสร้างสรรค์งานระดับเซียนได้สวยงาม ทุกคนพูดกันว่า หนังสือท่องเที่ยวพลาดช็อตเด็ดไปจริงๆ
คนขับแท็กซี่และคนที่ดูและสถานที่แห่งนั้นบอกว่า จริงๆยังมีหลายที่มากที่มีความสวยงามรอให้เราได้สัมผัส เพียงแต่หลายๆคนมักจะ “เดินรอย” ตามคนที่เคยมาก่อนมากกว่า ใจหนึ่งก็คงเพราะกลัวว่าจะไม่เจ๋งจริง หรืออีกอย่างหนึ่งก็คงเป็นเพราะเวลาไม่พอ ทำให้พลาดช็อตเด็ดที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายไป
[skill2]นี่เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งครับที่ผมคิดได้ว่า ความสุข ไม่ได้อยู่ที่เป้าหมายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ความสุขยังมีให้เราเก็บเกี่ยวระหว่างเดินทางไปสู่เป้าหมายด้วย[/skill2]
อีกเคสหนึ่งที่ผมประทับใจในเรื่องความสุขระหว่างทาง นั่นก็คือ ตอนที่ไปเที่ยวจังหวัดกระบี่ครับ ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมจะได้ไปเที่ยวภาคใต้ ผมไม่เคยไปเลย ไม่รู้จักใครด้วยซ้ำ นอกจากพี่ท่านหนึ่งที่คุยกันผ่านเฟส ไม่เคยเจอตัวจริง ส่วนเพื่อนๆผมก็บอกว่ากระบี่มีแหล่งท่องเที่ยวเยอะ ทะเลสวยมาก ผมเองก็เป็นคนชอบทะเลอยู่แล้ว ก็เลยตัดสินใจไป ครับ
ถือว่าเป็นโชคดีของผมครับ ในระหว่างที่ผมได้พักที่กระบี่ อยู่ที่เกาะลันตาใหญ่ พี่ที่ผมรู้จักผ่านเฟส เป็นคนดีมากๆ เป็นเจ้าบ้านที่ดีมากๆ (จนผมเกรงใจ) ผมได้รู้จักพี่ๆน้องๆเพิ่มขึ้น เหมือนเราได้ครอบครัวเล็กๆเพิ่มขึ้นมา สิ่งนี้ตราตรึงหัวใจผมมากกว่าการได้เยือนหาดขาวๆ ทะเลใสๆ เสียอีก ที่ผมอยากจะไปกระบี่อีกรอบ ไม่ใช่เพราะอยากไปเห็นทะเล เห็นหาดทรายหรอกครับ แต่เพราะผมอยากจะไปเยี่ยมเยืยน คนที่เราได้มีโอกาสรู้จัก และได้ทำกิจกรรมร่วมกันต่างหาก
หรือตอนที่ไปบาหลี ความสุขที่ไคลแมกซ์ของผม คือการได้รู้จักสนิทสนมกับครอบครัวของเพื่อนที่บาหลีครับ ประหนึ่งว่าเป็นครอบครัวจริงๆ รักและผูกพันมาก ตอนนั้นถ้าผมมัวแต่โฟกัสในสถานที่ที่อยากไป เน้นพักโรงแรมก็ได้ไม่ต้องนั่งรถออกจากตัวเมืองไปไกล ผมก็คงขาดโอกาสตรงจุดนี้ไป นี่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เป็นความสุขในระหว่างการเดินทางของผม
[skill2]
ประสบการณ์ที่ดีเยี่ยมที่สุดส่วนใหญ่มักจะไม่ได้อยู่ในแผนการณ์ที่วางไว้ แต่จะเป็นเรื่องราวที่คุณไม่ได้คาดฝันต่างหากครับ เช่น คุณอาจจะได้รู้จักใครสักคน ได้เจอที่ท่องเที่ยวใหม่ หรือการได้ลองทำอะไรใหม่ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในแผนการ สิ่งเหล่านี้แหล่ะที่จะทำให้คุณอาจจะลืมไม่ลงเลยทีเดียว
[/skill2]
ที่ผมมาเขียนเล่าเรื่องราวความสุขระหว่างทางของการท่องเที่ยวในครั้งนี้ ก็เพราะว่าอยากจะแชร์แนวความคิด และสิ่งที่ผมได้เรียนรู้มาเล่าสู่กันฟังครับว่าจริงๆแล้ว ขอเพียงแค่เราได้เปิดใจ ได้ลองสัมผัสสิ่งใหม่ๆ ความสุขก็อยู่รายล้อมเราเยอะมากกว่าที่เห็นอีกครับ ขอบคุณที่ิติดตามอ่านบทความครับ แล้วเจอกันใหม่นะครับ ^^
