ตื่นเช้ามาพร้อมกับคำอวยพรเต็มวอลล์ ขอบคุณพี่น้องทุกท่านครับ ขอบให้คำอวยพรเหล่านั้นคืนสู่ทุกท่านด้วยเป็นทวีคูณครับผม
ในแต่ละวันที่เราเติบโต เราได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆในชีวิต ผมเองก็เช่นกัน ผ่านร้อนผ่านหนาวมาสู่ปีที่ 27 แล้ว เรียกได้ว่าเป็นวัยจะเข้าสู่วัยกลางคน การมองโลกก็จะมีมุมมองหลายมิติมากขึ้น ในวันนี้ผมได้เรียนรู้อะไร?
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้ในวันนี้ก็คือ เป้าหมายในการดำเนินชีวิตครับ เป้าหมายของชีวิตไม่มีถูกผิด ชีวิตของอีกคน เอาไปตัดสินของอีกคนไม่ได้ เพราะแต่ละคนมีปัจจัยและแวดล้อมบริบทแตกต่างกัน
ตอนที่เรายังอยู่คนเดียว ชีวิตไร้พันธะ การทำอะไรก็ตามเราสามารถทำได้แทบจะทันที ไม่ต้องคิดมาก เพียงแค่เราพึงพอใจก็เพียงพอแล้ว แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเริ่มมีคนเข้ามาในชีวิต เราจะคิดมากขึ้น จนหลายๆครั้งเราอาจจะคิดจนลืมอะไรในบางอย่าง…
เช่น คิดอยากจะมีบ้านมีรถ จึงทำงานหนักมาก จนลืมมีเวลาให้กับคนรัก คิดอยากจะมีเงินเยอะๆ เพื่อจะส่งเสียลูก เอาลูกอยู่กับพี่เลี้ยง จนลืมไปว่าในวัยนั้นลูกต้องการพ่อแม่ไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็ก …
ผมเองก็ยังอยู่ในวังวนในเหตุการณ์คล้ายๆกันเหมือนกัน และที่สำคัญคือเราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เป้าหมายที่อยากจะทำก็คือการได้ปรับสมดุลชีวิตให้ดีมากขึ้น ผมอยากมีความสุขไปพร้อมๆกับคนรอบกายผม
อายุ 27 ปี เป็นวัยที่มีหลายคนมาถามผมว่าเมื่อไหร่จะเริ่มมีครอบครัว โดยเฉพาะเวลากลับบ้านคำถามนี้จะได้ยินบ่อยมาก เพราะยี่สิบปลายๆ มันก็เริ่มดูแก่แล้ว ฮ่าๆ ผมเองก็ไม่สามารถให้คำตอบได้เหมือนกัน จริงๆแล้วจะมีสักกี่คนที่รู้ว่า ในเบื้องลึกของหัวใจ ผมเองกลัวความรักมาก ผมเคยมีความรัก แต่ความรักที่ผ่านมามันก็เจ็บปวด จนหัวใจของผมพยายามสร้างกำแพงโดยที่ผมก็ไม่รู้ตัว เคยมีพี่บอกผมว่า สิ่งที่ต้องระวังเวลาผิดหวังคือกำแพงที่เราก่อขึ้นมา จนไม่กล้ารับความรักใหม่ ณ เวลานี้ ผมเองก็ไม่รู้ว่ากำแพงในใจผมมันหนาเพียงใด เพียงแค่ผมรู้สึกว่าความรักมันหอมหวานแต่ยามมันขื่นขมมันก็ขมจนแทบขาดใจเหมือนกัน
โดยลักษณะนิสัยส่วนตัวผมชอบเฮฮา พูดเรื่องตลกบ่อยๆ ทำให้มีคนถามเยอะว่าในชีวิตเคยเครียดหรือเปล่า ฮ่าๆ จริงๆแล้วทุกคนก็มีช่วงเครียดในชีวิตครับ (จริงๆคนถามเค้าก็รู้แหล่ะน่า) เพียงแต่ผมรู้เป็นคนถ่ายทอดอารมณ์เก่งเกินไปครับ ถ้าผมรู้สึกอย่างไร ผมจะถ่ายทอดมันออกไปง่าย จนทำให้คนรอบข้างเป็นไปด้วย ดังนั้นเวลาที่ผมเครียด ผมจึงพยายามอย่างมาก ที่จะปิดมันไว้ ซึ่งต้องบังคับตัวเองอย่างมาก ไม่แน่ตอนผมหัวเราะ จริงๆผมอาจจะเครียดอยู่ก็ได้นะครับ เอิ๊กๆๆๆ
[skill2]26 ปีที่ผ่านมา ผมขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต โดยเฉพาะพ่อแม่ของผมที่พวกท่านให้ชีวิตผมและเลี้ยงผมจนเติบใหญ่ ขอบคุณทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เมื่อมองย้อนกลับไป สิ่งเหล่านั้นแหล่ะที่หล่อหลอมให้ผมเป็นผมในวันนี้[/skill2]
ผมไม่รู้ว่าผมจะมีอายุยืนยาวได้มากแค่ไหน พรุ่งนี้จะยังมีลมหายใจอยู่หรือไม่ แต่ผมก็จะพยายามอยู่อย่างมีความสุขให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมีความสามารถพอครับ
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่าน แวะมาอวยพรอีกครั้งครับ
“ขอกรรมดีทั้งหลายจงคุ้มครองทุกท่านให้มีความสุขด้วยเช่นเดียวกัน”
